Bij de onthulling van deze struikelsteen heeft de kleinzoon, ook Arjen genaamd, een korte toespraak gehouden:

Beste allemaal,

Als kleinzoon van Arjen Plantinga vind ik het een eer dat ik namens de familie deze stolperstein mag onthullen op de plek waar hij tijdens de oorlogsjaren heeft gewoond.

Zoals mijn broer Wytze in de kerk al heeft verteld was onze opa en schoonvader werknemer bij Arnold Zandbergen, één van de leiders van het verzet. En koster van de Christelijke Gereformeerde Centrumkerk. Vanuit deze locatie heeft hij veel belangrijk werk verricht voor het verzet.

Om een paar dingen te noemen;

Hij organiseerde geheime bijeenkomsten van het verzet in de consistorie

Hij zorgde voor de eerste opvang van onderduikers en nam hun gegevens op voor een vervalst persoonsbewijs.

Hij verstopte bonkaarten onder de dubbele vloer van de preekstoel waar op de zondag de dominee stond te preken. Hij zorgde ervoor dat de kaarten werden bezorgd op plekken waar onderduikers zaten,

Hiervoor werd zelfs zijn dochter Joeke ingezet om ze rond te brengen. Wat mijn oma veel te gevaarlijk vond, maar mijn opa zei: “ach zo’n jong onschuldig meisje wordt nergens van verdacht en loopt geen enkel gevaar.”

Hij zorgde er ook voor dat onderduikers een veilig onderkomen kregen.

In de nacht van 10 op 11 mei 1944 is hij gearresteerd door de Duitsers, nadat hij was verraden. Hij heeft in meerdere kampen gezeten, waaronder kamp Amersfoort. Hier is hij zwaar gestraft en gemarteld, maar heeft nooit namen of adressen los gelaten.

Op 10 maart 1945 kwam een einde aan zijn gevangenisstraf in een Duitse gevangenis en is hij tewerkgesteld in een tuinderij in Dieburg in Duitsland. Vanuit daar is hij weken onderweg geweest en kwam hij uiteindelijk in het opvangcentrum voor gerepatrieerden in Valkenburg, hier werd hij 3 mei 1945 geregistreerd en na medische verzorging kwam hij, na de bevrijding, op 21 mei 1945 thuis. Hij was ernstig verzwakt, lichamelijk, maar ook geestelijk. Er volgde veel medische zorg, gewoon werken lukte niet meer. In 1953 ging het beter met hem en kon hij weer aan het werk. Hij overleed door een verkeersongeluk aan de Hoofdstraat, maar indirect door de gevolgen van zijn gevangenschap. Hij was nog maar 47 jaar oud.

Hij liet zijn vrouw Anne, onze oma en schoonmoeder achter met drie kinderen. Voor haar heb ik altijd veel bewondering gehad Ze was een lieve moeder en oma. Na het overlijden van Arjen heeft zij het leven goed opgepakt ook al zal dit niet altijd gemakkelijk zijn geweest. Ze had de zorg voor haar kinderen en heeft het kosterschap voortgezet. Ook de kinderen werden daarbij ingezet.
Ze werd ondersteund door Stichting 40-45, die ook de studie van haar zonen heeft betaald.

Alle drie de kinderen hebben hun oudste zoon de naam Arjen gegeven. Arjen van Joeke, Arjen van Jan en Arjen van Henk. Samen hebben wij als drie Arjen’s een krans gelegd bij de dodenherdenking van 2005 (60 jaar na de bevrijding) Net als deze onthulling een bijzonder moment voor ons. Vooral omdat toen nog onze ouders, de kinderen van Arjen, in leven waren. Joeke, Jan en Henk worden vandaag dan ook erg gemist. Wat zouden zij dit bijzonder hebben gevonden. Zoon, oom Henk heeft een boek over het leven van zijn vader geschreven, het verhaal van Arjen.

Wat ik zelf zeer bijzonder vind is dat ik, met dezelfde naam als mijn opa, nu de Stolperstein mag onthullen. Door deze steen zal onze opa en schoonvader Arjen Plantinga niet vergeten worden. Hij heeft gevochten voor vrijheid, wat uiteindelijk zijn leven heeft gekost. Laat dan dit steentje, maar ook alle andere Stolpersteine, mogen bijdragen aan het besef dat wij dankbaar moge zijn dat wij in vrijheid leven en dat het leven een geschenk is.

Arjen Plantinga

17 oktober 2025.