Op dit adres woonden Mozes van Buuren, Henriëtte van Buuren - de Vries en Jetje van Buuren

Mozes van Buuren werd geboren op 14 juni 1878 te Hoogeveen, hij had een bakkerij in Hoogeveen
Mozes werd 12 oktober 1942 in Auschwitz vermoord, hij bereikte de leeftijd van 64 jaar.
Henriëtte van Buuren - de Vries werd in Coevorden geboren op 14 september 1888. en werd vermoord te Auschwitz op 12 oktober 1942.
Zij bereikte de leeftijd van 54 jaar.

Jetje van Buuren werd geboren op 13 augustus 1883 te Hoogeveen ze werd op 25 januari 1943 te Auschwitz vermoord;

(...) Jetje van Buuren werd geboren op 13 augustus 1883 als derde kind van Abraham van Buuren, koopman te Hoogeveen en Leentje van der Veen. Het gezin woonde toen in Het Haagje, op nummer A 231. Later woonde de familie aan de Hoofdstraat, no. 66a. Ze ging naar de openbare lagere school aan de Alteveerstraat. Nogal wat jongedames gingen ‘dienen’ bij een gegoede familie elders. Er waren contactpersonen in Hoogeveen, die als een soort uitzendbureau voor de jongdames bemiddelden. Dat leken Jetje en haar ouders wel wat voor Jetje. Zus Sophia was in 1893 al als dienstbode naar Assen vertrokken. Ze was daarna in Amsterdam, kwam weer enige tijd thuis, en vertrok in 1896 opnieuw naar Amsterdam. Jetje volgde. Ze werd per 29 september 1900 overgeschreven naar Amsterdam. Ze was dienstbode en diende bij J.Cohen op Lijnbaansgracht 19. Van Amsterdam werd ze als dienstbode per 26 maart 1902 overgeschreven naar Meppel, waar ze diende bij de familie M.B. de Hes. Per 17 oktober 1904 vertrok ze weer naar Amsterdam, in dienst van J.Gomperts op Parklaan 5. Ze kwam vandaar weer terug naar Hoogeveen op 25 oktober 1911 en vertrok per 2 juni 1913 naar Borculo. Saai? Dit is alles wat we weten van een oorlogsslachtoffer.

Ergens kwam het tot een breekpunt. De tussenstappen kennen we (nog) niet, maar Jetje werd opgenomen in het Apeldoornsche Bosch, een Joodse psychiatrische instelling. Het zijn ‘geheime’ jaren geworden. Als personeelslid hoor je niet naar buiten te brengen hoe het gaat met iemand die aan je zorg is toevertrouwd. Maar ook het personeel is voor een belangrijk deel aan het zelfde lot ten onder gegaan, als wat Jetje en nog zeker 1080 andere cliënten overkwam, op 22 januari 1943. Het Apeldoornsche Bosch werd ontruimd. Een wagon met pakweg 50 personeelsleden ging mee op transport naar Westerbork. Enkelen wisten op het laatste moment weg te komen. Ze hebben het er moeilijk mee gehad. Je was loyaal aan je cliënten (...) en tegelijkertijd wist je dat het mis was. Of wist je dat niet zeker? Wat wist je eigenlijk op dat moment? Toch maar meegaan? Van 2 van de 1080 cliënten werden bij de selectie in Auschwitz doorgestuurd naar een groep voor dwangarbeid. De rest? Het werd een ordinaire moordpartij. Als officiële overlijdensdatum wordt een etmaal na aankomst in Auschwitz-Birkenau aangehouden, 25 januari 1943. Jetje van Buuren was 59 jaar oud. De nazi’s toonden zich met hun gruwelijkste gezicht. Lou de Jong, de geschiedschrijver van Nederland in de Tweede Wereldoorlog, zei over het einde: ‘Men vervoerde hen naar een van de grote langgerekte kuilen waarin de lijken van vergasten verbrand werden. [...] De pas aangekomenen werden er middenin gesmeten. Brokken hout en blikken petroleum volgden.’

Hoogeveensche Courant, 29 januari 2023, Albert Metselaar.